तसं मैत्रीनं....

फेसाळलेल्या सागराला भरतीचं उधाण यावं
तसं गप्पांच्या ओघात मैत्रीनं खळखळून हसावं

तापलेल्या भूईवर सरीनं झेपावून अत्तर उधळावं
तसं रागाच्या ओघात मैत्रीनं हक्कानं बरसावं

काटयांच्या सहवासातही गुलाबानं हसत बहरत फुलावं
तसं सुख दुःखाच्या क्षणांतही मैत्रीनं निरंतर नातं जपावं

सैराट सुटलेल्या प्रिय घोड्याला लगामानं आवरावं
तसं सैरभैर होवून चूकताना मैत्रीनं प्रेमानं सावरावं

परिमळानं दरवळणारया फुलांना हिरवळीनं अलगद झेलावं
तसं क्षणाक्षणाला फुलणारया मैत्रीच्या नात्याला ओंजळीत घ्यावं

नदीच्या प्रवाहात नावेनं पाण्यासोबत दूरवर तरत जावं
तसं जीवनप्रवासात या मैत्रीनं अंतापर्यंत सोबत रहावं

सूर्यास्ताच्या सूर्यानं जाता जाता प्रतिबिंब डोळ्यांत साठवून जावं
तसं मैत्रीनं मैत्रीचे ठसे एकमेकांच्या हृदयांत नेहमीसाठी उमटवून जावं

जगदिवा मावळला तरी ध्रुवतारयानं दिशाभान नित्य जसं दाखवावं
तसं थोड्याश्या गैरसमजूतीनंतरही मैत्रीनं आपुलकीननं जवळ घ्यावं

न संकोचता सहजपणे जीवनपुस्तक समोर तुझ्या मी उलगडत जावं
कधी मुग्ध कधी बोलक्या तुझ्या सोबतीत जीवनकोडं सोडवत जावं

मनांच्या तारा जुळत जाऊन सहवासाचा मधूर राग छेडत जावं
ना बंध ना वचनांत अडकून मैत्रवेलीनं उंच अवकाशी भिडत जावं

- रुपाली ठोंबरे.