एका हव्याशा उत्तरासाठी

काळजाच्या प्रत्येक ठोक्यासोबत 
घड्याळातला काटा पुढे सरकत होता 
आणि त्या प्रत्येक सेकंदासोबत 
आठवणींचा पर्वचा ओळीओळीनें 
दृष्टिपटलावर पुढे जात होता 
कधी वाटे पूर्वी तीच चुकली 
कधी वाटे नाही, सारे जगच चुकले
या चुकामुकीच्या जगात शेवटी 
जीवनाचे कटू सत्य ती मात्र कळून चुकली 
ज्यांच्याकडून घोटभर मधाची अपेक्षा केली 
त्यांनीच विषाचा प्याला बनवून का समोर ठेवला?
का तिच्यासोबतच असे घडत गेले हे मात्र कळेना
आयुष्यात नकळत कुठे ती चुकत गेली हेच कळेना
या प्रश्नाचे उत्तर शोधताना 
घड्याळातले सारे काटे एकमेकांना 
कितीदातरी आता भेटून  गेले 
भूतकाळी घटनांचा वर्तमानातल्या जीवनाशी 
आणि वर्तमानाचा भविष्यातील स्वप्नांशी 
मेळ घालता-घालता कधीपासून ती स्तब्ध होती   
बेरीज -वजाबाकीची कितीतरी गणिते 
समोर तिने हजार वेळा मांडून पाहिली 
गुणाकारच नव्हे तर पुन्हा पुन्हा भागाकारही 
करून पाहिला... एका हव्याशा उत्तरासाठी 
पण बाकी तीच...एक आकडा वजेला घेऊन 
शेवटी शून्य मात्र अजून जीवनी नाही या समाधानाने 
त्या वजा बाकीतही आयुष्य नवे ती शोधू लागली 
एखादा हातचा घेऊन भविष्याचा पाढा पुन्हा गिरवू लागली. 

- रुपाली ठोंबरे .