मी लिहिते...

मी लिहिते... 
हृदयातल्या भावना आणि
त्या भावनांत लपलेलं माझं अंतर्मन,
लपाछुपीच्या खेळात रमलेले 
सुख-दुःखाचे अनेक रंग,
कधी भूत कधी भविष्य-वर्तमान 
आणि यांत दरवळणारे अनेक क्षण ,
हकीकत आणि कल्पनांचे नाना गंध,
या जीवनमालेत माळलेले आठवांचे तुरे ,
गोड-कडू , चढउतारांचे सूरच सारे.

मी लिहिते... 
कारण खूप काही सांगावेसे वाटते 
मन मोकळे करून बोलावेसे वाटते 
गुपित मनीचे समोर कुणाच्या तरी उलगडावेसे वाटते
पण अनेकदा ऐकायला सोबत कुणीच  नसते 
कुणा सांगू कुणा नको हेच कित्येकदा कळेनासे होते 
मग उगाचच ती अस्वस्थतेची इंगळी जन्म घेते
पण मग मी शब्दांचे मोती भावनांच्या धाग्यात 
गुंफायला सुरुवात करते 
आणि मग त्या माळेतून मी स्वतःच हळूहळू व्यक्त होत जाते 

मी लिहिते... 
नेहमीच स्वतःसाठी
स्वतःच्या भावनांना व्यक्त करण्यासाठी
मनात झालेला गुंता सोडवण्यासाठी
मनाचे मनाशीच असलेले नाते जपण्यासाठी
कधी कुणा अनामिकाला त्या भावना भावतात 
शब्दांचे हे तारांगण हवेहवेसे वाटू लागते 
आणि तिथेच माझ्या लिहिण्याला 
एक नवा अर्थ प्राप्त होतो . 

- रुपाली ठोंबरे.