... अरे ये ना !

आता पुन्हा एकदा ,
आभाळाचा कागद लख्ख कोरा झाला आहे 
काळ्या मेघांची शाई आता धूसर होते आहे 

पावसा , असा दडलास तरी कुठे इतक्यातच ?
किती वाट पहाते आहे मी...आता ये ना ! 
रिमझिम ये ,कोसळत ये ,गडगडत ये, लखलखत ये 
पण आता लवकर धावत ये, बरे का!

काळ्या काळ्या मेघांची शाई 
आभाळभर सर्वत्र पसरू दे
त्यातून तुझे जलमोती शब्द होऊन 
चोहीकडे आनंदाचा पाऊस बरसू दे 

तुला माहित आहे ?
तुझ्या प्रत्येक लहरी सरीत 
माझी एक ओळ दडलेली असते 
आणि त्या प्रत्येक ओळीत 
तुझ्यावरचे माझे निस्वार्थ प्रेम 

या प्रेमाखातर...कोरड्या नदीसाठी 
जीवनाचा अमृत सागर घेऊन ये 
तुझ्यावरच्या माझ्या अधुऱ्या कवितेसाठी 
भावनांच्या दाट शब्दमधुर रेघा घेऊन ये

एका पावसात जन्मलेली नवी पालवी 
वाट पहाते आहे तुझी....नव्याने बहरण्यासाठी 
तुझ्या स्वागतासाठी बघ ही कागदी होडी 
ती ही आतुरली आहे...अलवार तरंगण्यासाठी

त्या पालवीसाठी...त्या होडीसाठी... माझ्या कवितेसाठी
आभाळ भरून खाली बरसत ये
किती वाट पाहायची रे आम्ही .... अरे ये ना ! 
रिमझिम ये ,कोसळत ये ,गडगडत ये, लखलखत ये 
पण आता लवकर धावत-पळत पुन्हा परत ये !

छायाचित्रसौजन्य  : निखिल देशपांडे.

 - रुपाली ठोंबरे.