इवल्याशा मुठीत ....

मला वाटते, नुकतेच जन्मलेले मूल प्रत्येकाने एकदातरी पाहिले असेलच. त्या नवजात शिशूचे इवलेसे हात आठवतात? त्याच्या मुठी अगदी आवळलेल्या असतात .जणू काही तरी दडवून गच्च मिटलेल्या असतात.कधी विचार  का असे? काय असेल त्या मुठीत ? तर या मुठीच्या रहस्येची सुंदर कल्पना अशीही होवू शकते ना कि , देव आपल्या लेकराला इतक्या दूर पृथ्वीवर एकटे पाठवतो तेव्हा तो काळजीत असेलच. तेव्हा स्वरक्षणासाठी आणि जीवन जगण्यासाठी एका कलेची शिदोरी त्याने या मुठीत दिली आहे . आपल्या प्रत्येकामध्ये जन्मतः एखादी तरी कला असतेच. गरज आहे ती फक्त ही मूठ उघडून त्या बांडगुळाला योग्य विकसित करण्याची . सुंदर रंगांचे फुलपाखरू बनण्यासाठी प्रेरणा देण्याची आणि मग पहा या स्वच्छंद सृष्टीत तो कसा आनंदात जगेल आणि जगी आनंद पसरवण्या पात्र ठरेल.देवाने दिलेल्या अशा देणगीचा शोध घेऊन तिला फुलवणे स्वतःच्या आणि इतरांच्याही हिताचेच. 

एवढयाशा बाळाच्या

इवल्याशा मुठीत

दडला कोणता खाऊ

उघडून मूठ मोकळी

या हातात आहे काय

ते चला आता पाहू

पाठवताना धरतीवर

आपल्या लेकराला

असे एकटे एकटे

देव देतो त्याच्या ठायी

लढण्या बळ जगण्यासाठी

आणि कलेचे एक दुपटे

मोठे मोठे होता होता

जगता जगता हे जीवन

थांबतो मी एका क्षणाला

हळूच काढून वेळ थोडा

मूठी उघडून पाहू दोन्ही

काय वेगळेपण दिले मला

उलगडून इवल्या मुठीच्या

बोटांच्या नाजूक पाकळ्या

गवसलेले प्रतिभेचे फुलपाखरू

स्वच्छंद बागडण्या या जगी

रंग नवे उधळण्या या जगी

उत्सूक ते ,  त्यास दिशा देऊ 

दिशाभूल न व्हावे ते कधी,

त्याला योग्य विकसित करू

 जग प्रफुल्लीत करू ,

                   सृष्टी हर्षमय करू

- रुपाली ठोंबरे