रे परतीच्या पावसा...

भर दुपारी अचानक

आभाळ सारं भरून आलं

नुकतंच उजळलेलं जग 

पुन्हा एकदा अंधारून आलं

पण मला नवल वाटलं नाही

कारण हे आता तुझं रोजचंच झालंय... 

दिवसाच्या अवचित वेळी 

तुझं हे असं वर्दी न देता बिनधास्त येणं  
आणि तसंच न सांगता गुपचूप निघून जाणं

कधी धुवांधार चारपाच सरींतच गडप होणं  

तर कधी रिमझिम तासंतास बरसत राहणं

कधी एकसूरी सौम्य रागात निमूट आळवणं 

तर कधी ढोल ताशांत दिमाखात गर्जत येणं 

पहिल्यांदा आला होतास 

तेव्हा हेच सर्व कसं हवंहवंसं वाटत होतं 

तळहातावरचा तुझा तो पहिला स्पर्श 

अंगावर उठलेला तो पहिलाच शहारा 

याच स्पर्शातून जन्मलेला तो मंद गंध
जुन्या आठवणींना आठवून त्यांत भिजताना
ओलं झालेलं , आनंदलेलं  ते चिंब मन 
नव्या पावसासोबत पाणावलेल्या डोळ्यांत
निर्माण होणाऱ्या त्या नव्या मुग्ध आठवणी

सारंच कसं साठवून घ्यावसं वाटत होतं  

हळूहळू सर्व जणू  बदलून गेलं 

सगळीकडे होतास फक्त तूच तू 

कोवळ्या पालव्यांतून डोकावणारा तूच तू 

धबधब्यांतून उडया मारणारा सुद्धा तूच तू

हिरव्या बनात मोराला नाचवणाराही तूच 

आणि चातकाची तहान भागवणाराही तूच 

नद्यांमध्ये खळखळ वाहणारा तू 

रानांमध्ये सळसळ नांदणाराही तूच तू 

जिकडे तिकडे चोहीकडे कोसळणारा तू 

मग रोजचाच सखा झालास रे एकदम

थेंब थेंब रुपेरी रांगांनी 

आता मी चिंब भिजले आहे 

ओल्या तळहातांवर पुन्हा पुन्हा 

झेलताना तेच पाणी 

स्पर्श जणू आता स्तब्ध निजले आहेत 

हळूहळू मग बघ सवयच झाली तुझी 

तुझं असं हे येणं-जाणं ओळखीचं झालं 

छत्रीशिवाय घराबाहेरचं जग 

अचानक अनोळखी वाटू लागलं 

कधीतरी हवाहवासा वाटणारा तू 

मग कधीतरी नकोसाही झालास 

नद्या धरणे दुथंडून वाहू लागल्यावर 

अक्राळविक्राळ पुरातही दिसलास तू 

काही काळातच संबंध हिरवा रंग उधळून 

रंगहीन थेंबांतून नभी इंद्रधनू रेखाटलंस तू

मध्येच कधीतरी लपाछुपीचा खेळ तुला सुचला

तुझ्या या ऊनसावलीच्या खेळात जीव मात्र दंगला 

आज पुन्हा ना जाणे का पण तुझ्यात जीव रंगला 

रे परतीच्या पावसा, कोसळत राहतो जरी दिवसभर 

निरोप घेताना तुझा जीव कासावीस होतो रे क्षणभर 
माहित आहे मलाही, येशील तू पुन्हा एकदा न चुकता
फक्त वेळेवर ये, ती पहिल्या पावसाची जादू पुन्हा घेऊन

- रुपाली ठोंबरे