महीदर्शनी मेघास आठवे गतजन्मीचे नाते ....

विज्ञानात जलचक्र आपण सर्वानीच शिकलेले आहे. नदी सागराला समर्पित होते ,तिच्या जलाचे बाष्पात रुपांतर होते त्याचे आकाशी जावून ढगांत रुपांतर होते .वाऱ्यासोबत हे मेघ मुक्तपणे संचार करत असतानाच त्यांच्या दुष्टीस वैशाखाच्या उन्हाने होरपळून गेलेली पृथ्वी पडते . आणि क्षणात त्याला गतजन्मीचे तिच्यासोबत असलेले प्रेमाचे नाते आठवते . तिचे हे ओझरणारे रूप पाहून नकळत मेघांच्या नयनीही अश्रू ओघळू लागतात आणि थेंब थेंब करत या साऱ्या धारा तिच्याकडे धावतात. तीही हा आकस्मित झालेला चमत्कार पाहून क्षणभर भान हरपते , मुग्ध होते. या मिलनाचा सुगंध दाही दिशांत पसरवत, नव चैतन्य या जगी पसरवते. नवे तृण ,नव्या पालवी  जन्मतात . एखाद्या फुलाप्रमाणे ती हिरवी शाल पांघरत सौंदर्याने फुलून जाते. पावसाच्या या पाण्याने नदीचा जलस्तर पुन्हा वाढू लागतो आणि भविष्यातील पुढच्या अशाच भेटीसाठी तयार होतात.

अशी विज्ञानात गवसलेली एक अनोखी प्रेमकथा म्हणजेच तुमचा आमचा प्रिय पाऊस …।

सरितजलाने सागरी मिळावे

अलगद झेप घेत आकाशी भिडावे

श्वेत अभ्र नील गगनी जन्मावे

शीत समीर अवचित वहावे ।।

मेघास वाऱ्याने हळूच बिलगावे

क्षणात पालटावे नभ घेत रंग नवे

कृष्णरंगात न्हात आकाशी झुलत राहावे

वाऱ्यासंगे दशदिशांत स्वैर रचावे ।।

महीदर्शनी आठवे गतजन्मीचे नाते

प्रेमाचे बंध पुन्हा हळूच जुळावे

ओसरत्या सौंदर्यात आत्म झिजावे

बेभान मुक्त वावरता कधी थकावे ।।

घेत विसावा पर्वती जरा टेकावे

पहात  प्रेयसीस असे आत झुरावे

नकळत डोळ्यांत आज उभी आसवे

धारांत थेंब अनंत बनून प्रियेपाशी धावावे ।।

प्रथम स्पर्शी तिनेही मुग्ध व्हावे

मातीच्या सुगंधात नवे रंग भरावे

सर्वांगावरी नवे प्राण उमलावे 

उमलत्या पुष्पापरी पुन्हा फुलावे ।।

हरित तरंग सबंध पसरावे

धवल क्षीर निर्झरी वाहावे

पर्जन्ये या सरितजल वर्धावे

प्रियकरां पुन्हा असेच भेटावे ।।

- रुपाली ठोंबरे.