प्रवीण दवणे यांचे 'विरामचिन्हे' म्हणजे सुगंध, मेनका ,पुढारी ,गोमंतक ,साहित्य मैफल ,लोकप्रभा अशा दिवाळी विशेषांकांत पूर्वप्रसिद्धी लाभलेल्या लघुकथांचा एक सुंदर संच…. वेगवेगळया व्यक्तिमत्वांचे ठसे वाचकांच्या मनात खोल उमटवणारा….आणि या पुस्तकाच्या १५५ पानांत आपल्याला भेटते आणि काही क्षणांसाठी स्तब्ध करते….
साहित्य अकादमीत विशेष पारितोषिक मिळूनही नवऱ्याकडून हव्या तशा अभिनंदनाप्राप्तीसाठी आसुसलेली वसुंधरा.
स्त्री-व्यक्तिमत्त्व विकास उपक्रम म्हणून घरी साप पाळणारी सुकन्या.
आयुष्यातील दुःख,एकाकीपण कुरवाळत बसण्यापेक्षा पार समाजापलीकडे जाऊन वयाच्या पासष्टीतही नव्याने पती आणि बाबा होण्याचे सुख अनुभवणारे प्रधानसाहेब हे दृढ व्यक्तिमत्व .
एका नातेवाईकाकडे नोकरी मिळण्याच्या आशेने आलेला पण तिथेच जन्मभर घरगडी बनून राहिलेला सदाचे केविलवाणे जिणे.
पोस्टमनच्या एका चूकीमुळे जन्मास आलेल्या नव्या नात्याला आकार देऊ पाहणारी मधुरा वर्दे.
अत्तराचा सुगंध देऊन एका लेखकाच्या कलेला वंदन करणारी एक अनामिक रसिका.
पत्रिकेमुळे नियतीने बांधलेली गाठ सांभाळता सांभाळता शेवटी थकून ती सोडवणारी उर्मिला.
विद्यार्थ्याशी असलेले नाते आणि त्यातून उद्भवणारी अपरिचित अफवा अशा क्षितिजावर उभी असलेली अरुंधती.
पावसात भिजलेल्या कुत्र्याच्या पिल्लाशी निर्माण झालेल्या अनुबंधातून सुखावलेली स्नेहा.
एका अनोख्या समजुतीवर टिकणारे,फुलणारे राणे आणि त्यांच्या पत्नीतील एक प्रेमळ नाते.
सेवानिवृत्ती आणि पत्नीनिधना नंतर येणाऱ्या एकाकीपणातूनही मार्ग काढत जीवनात सुंदर क्षणांचे कारंजे निर्माण करणारे शिरगोपीकर आणि त्यांच्या अनंत प्रवासाची कहाणी.
एखाद्या रातराणीसारखी पण प्रेमातही समाजाचे भान ठेवू पाहणारी मार्गारेट .
रंगरुपामुळे नेहमी नाकारली जाणारी पण एक वेगळीच ओढ निर्माण करणारी चिमुकली अरुंधती .
एका ठोकळ्यास्वरूप माणसासोबत संसाराचा हातगाडा चालवता चालवता येणारा हृदयद्रावक शेवट अनुभवणाऱ्या जोगळेकरवहिनी.
पत्नीचा मृत्यू आणि त्यासोबत नकळतपणे संसाररूपी गत आयुष्याचा हिशोब करणारे वामनराव आणि त्यातून आयुष्याच्या शेवटी गवसलेली जीवनाची एक नवी उर्मी .
सर्वगुणी असूनही आदर्श विद्यार्थिनीचा पुरस्कार परत करणारी आणि पुन्हा तोच अधिक मानाने परत मिळवणारी मुग्ध सानप.
हे पुस्तक म्हणजे किती तरी तास आपल्याला रमवून ठेवणारा ,नकळत चेहऱ्यावर हसू आणणारा , काही प्रसंगी मनात चीड आणणारा , गहिवरून टाकणारा आपल्या रोजच्या धकाधकीच्या जीवनाच्या शिशिरात आलेला जणू वसंतच.
साहित्य अकादमीत विशेष पारितोषिक मिळूनही नवऱ्याकडून हव्या तशा अभिनंदनाप्राप्तीसाठी आसुसलेली वसुंधरा.
स्त्री-व्यक्तिमत्त्व विकास उपक्रम म्हणून घरी साप पाळणारी सुकन्या.
आयुष्यातील दुःख,एकाकीपण कुरवाळत बसण्यापेक्षा पार समाजापलीकडे जाऊन वयाच्या पासष्टीतही नव्याने पती आणि बाबा होण्याचे सुख अनुभवणारे प्रधानसाहेब हे दृढ व्यक्तिमत्व .
एका नातेवाईकाकडे नोकरी मिळण्याच्या आशेने आलेला पण तिथेच जन्मभर घरगडी बनून राहिलेला सदाचे केविलवाणे जिणे.
पोस्टमनच्या एका चूकीमुळे जन्मास आलेल्या नव्या नात्याला आकार देऊ पाहणारी मधुरा वर्दे.
अत्तराचा सुगंध देऊन एका लेखकाच्या कलेला वंदन करणारी एक अनामिक रसिका.
पत्रिकेमुळे नियतीने बांधलेली गाठ सांभाळता सांभाळता शेवटी थकून ती सोडवणारी उर्मिला.
विद्यार्थ्याशी असलेले नाते आणि त्यातून उद्भवणारी अपरिचित अफवा अशा क्षितिजावर उभी असलेली अरुंधती.
पावसात भिजलेल्या कुत्र्याच्या पिल्लाशी निर्माण झालेल्या अनुबंधातून सुखावलेली स्नेहा.
एका अनोख्या समजुतीवर टिकणारे,फुलणारे राणे आणि त्यांच्या पत्नीतील एक प्रेमळ नाते.
सेवानिवृत्ती आणि पत्नीनिधना नंतर येणाऱ्या एकाकीपणातूनही मार्ग काढत जीवनात सुंदर क्षणांचे कारंजे निर्माण करणारे शिरगोपीकर आणि त्यांच्या अनंत प्रवासाची कहाणी.
एखाद्या रातराणीसारखी पण प्रेमातही समाजाचे भान ठेवू पाहणारी मार्गारेट .
रंगरुपामुळे नेहमी नाकारली जाणारी पण एक वेगळीच ओढ निर्माण करणारी चिमुकली अरुंधती .
एका ठोकळ्यास्वरूप माणसासोबत संसाराचा हातगाडा चालवता चालवता येणारा हृदयद्रावक शेवट अनुभवणाऱ्या जोगळेकरवहिनी.
पत्नीचा मृत्यू आणि त्यासोबत नकळतपणे संसाररूपी गत आयुष्याचा हिशोब करणारे वामनराव आणि त्यातून आयुष्याच्या शेवटी गवसलेली जीवनाची एक नवी उर्मी .
सर्वगुणी असूनही आदर्श विद्यार्थिनीचा पुरस्कार परत करणारी आणि पुन्हा तोच अधिक मानाने परत मिळवणारी मुग्ध सानप.
हे पुस्तक म्हणजे किती तरी तास आपल्याला रमवून ठेवणारा ,नकळत चेहऱ्यावर हसू आणणारा , काही प्रसंगी मनात चीड आणणारा , गहिवरून टाकणारा आपल्या रोजच्या धकाधकीच्या जीवनाच्या शिशिरात आलेला जणू वसंतच.
- रुपाली ठोंबरे.
Wishing to read ...
ReplyDelete