Friday, March 31, 2017

मुलुंड महोत्सव...APSC कॅलिग्राफी चित्रप्रदर्शनासोबत

८ मार्च ला सुरु झालेले माझे पहिले आणि APSC  मुलींचे दुसरे कॅलिग्राफी चित्रप्रदर्शन...आम्हा सर्वांसाठीच एक अविस्मरणीय अनुभव. उदघाटन सोहळा छान थाटात सुरु असतानाच 'मी मुलुंडकर' प्रतिष्ठानचे अध्यक्ष श्री राहुल अनुप बाणावली या प्रदर्शनाला भेट देतात आणि त्यांना सर्व कलाकृतीनी नटलेले हे प्रदर्शन खूप आवडते. इतके कि त्याच क्षणी ते अच्युत सरांसमोर एक इच्छा प्रकट करतात- यंदाच्या मुलुंड महोत्सवात या प्रदर्शनाचेही पदार्पण व्हावे अशी. तो रंगसोहळा अनुभवत असतानाच आमच्या आनंदाला एक नवे भरतीचे उधाण आले होते.


एकाच महिन्यात दुसरे प्रदर्शन म्हणजे आम्हा सर्वांसाठी एक कौतुकाचीच बाब. गुढीपाडव्यानिमित्त दर वर्षी मुलुंडमध्ये होत असलेल्या या मुलुंड महोत्सवासाठी आमची खरी सुरुवात झाली ती २५ तारखेला दुपारी अडीच वाजता. इक्विनॉक्स फिनॉमिनाच्या त्या तळपत्या उन्हात आम्ही आमची नव्या प्रदर्शनाची जागा सर्वप्रथम पाहिली. अतिशय कडक ऊन आणि कमी वेळ असे आमचे समीकरण असले तरी इतर गोष्टींकडे फारसे लक्ष ना देता आम्ही सर्व जण लगेच कामाला लागलो. नुकत्याच एका प्रदर्शनातून उतरून आलेल्या सर्व चित्रचौकटी दोर्यांसोबतच असल्याने त्यात खूप वेळ गेला नाही. हातोडीच्या प्रत्येक घावासोबत एकेक खिळा पुढच्याच क्षणी आमच्या चित्राला भिंतीवर लावण्यासाठी समर्थ होई. बघता बघता काही मिनिटांतच त्या पांढऱ्याफटक मुग्ध भिंती रंगीबेरंगी झाल्या. एका ओसाड वाटणाऱ्या त्या जागेस लगेचच एका सुंदर गॅलेरीचे स्वरूप प्राप्त झाले. या नव्याने उदयास आलेल्या गॅलेरीचा प्रत्येक कोपरा आता जिवंत झाला होता. ती प्रत्येक मुकी भिंत आता काहीतरी सांगत होती. स्त्रियांची कथा, स्त्रियांची कला आणि बरेच काही. ठाण्यात नुकत्याच पार पडलेल्या प्रदर्शनात असलेलीच चित्रे जरी असली तरी इथे ती नव्याने वेगळी उठून दिसायची. चित्रे तीच पण मांडणी खूप वेगळी आणि त्यामुळे पुन्हा नव्याने या प्रदर्शनाला येणाऱ्यांनाही प्रदर्शन नवखे वाटायचे. त्या वेळी विविध प्रकारच्या सादरीकरणातून प्रत्येक वेळी कशी वैविध्यता घडून येते हे कळले. मुलुंडमध्ये एकाच दृष्टीक्षेपात सर्व प्रदर्शन पाहतानाही त्यातील वैविध्यता लगेच प्रेक्षकांचे मन जिंकून घेई.



ठाण्यामधील अपेक्षित यशानंतर आम्हा मुलींचा उत्साह दुपटीने वाढला होता. तो आम्ही सर्वानी निर्माण केलेल्या आणि विक्रीस उपलब्ध असलेल्या कलाकृतिपूर्ण वस्तूंवरून दिसून येत होता.ठाण्यातील प्रदर्शनापेक्षा प्रामुख्याने वेगळा असलेला भाग म्हणजे APSC तील मुलांनी केलेले शिवाजी महाराजांसंबंधीचे काम. त्याकडे पाहून 'अप्रतिम' हा एकच शब्द मनात येईल. मुलुंडमधील प्रसिद्ध भाजप नेते सरदार तारा सिंग, नृत्य दिग्दर्शक उमेश जाधव अशा अनेक मान्यवर व्यक्तींची कौतुकाची थाप आम्हा सर्वांना उद्याच्या वाटचालीसाठी खरेच उपयुक्त ठरेल.



मी मुलुंडकर प्रतिष्ठान आयोजित गुढीपाडव्यानिमित्त सादर होणारा मुलुंड महोत्सव हा मुळातच एक मोठा उत्सव आणि त्यामुळे संबंध मुलुंडकरांसाठी एक खास आकर्षण. मुलुंडशी जिव्हाळ्याचं नातं असलेल्या बाल, महिला ,युवा ,ज्येष्ठ नागरिक, चाकरमानी अशा प्रत्येक वर्गातील प्रत्येक घटकासाठी या महोत्सवाचे आयोजन करण्यात येत असते. चैत्र पाडव्याच्या निमित्ताने नववर्ष स्वागतयात्रेतील सहभागासह भारतातील सर्वात भव्य रांगोळी या महोत्सवात रेखाटली जाते ही अभिमानाची गोष्ट आहे.पहिल्या दिवशी ढोल-ताशांच्या  नादात संपूर्ण परिसर दुमदुमून गेला होता. त्यानंतर दुसऱ्या दिवशी अप्रतिम नृत्याविष्काराने सर्वानाच वेड लावले होते. या ... खेळा...मजा करा... सांगत सुरु झालेला बाल महोत्सव अगदी सर्वानाच बालपणात घेऊन गेला. मंत्रमुग्ध स्वरांची गुढीपाडव्याची संगीतमय पूर्वसंध्या एक अविस्मरणीय सुरांची मेजवानीच.प्रसिद्ध सुलेखनकार अच्यूत पालव यांच्या कलाकारीचे ४० फूट x ५ फूट आकाराचे एक उत्तम प्रात्यक्षिक मुलुंडकरांस पाहण्याचे भाग्य लाभले. आजपर्यंत कित्येक नृत्यस्पर्धा किंवा नृत्याचे कार्यक्रम पाहिले होते पण इथे त्यातही काही वेगळेपण होते... चित्रपटांतील रोजच्या गाण्यांवरच अवलंबून न राहता इथे नृत्याविष्कार सादर झाला तो जुन्या-नव्या घरोघरी पोहोचलेल्या सुंदर मालिकांच्या शीर्षकगीतांवर. खरेच एक सुंदर कल्पना, हो ना ?गृहिणींच्या कौशल्याला खरा तेव्हा व्यासपीठ मिळाला जेव्हा सुरु झाला, खेळ पैठणीचा.



शिवराज्याभिषेकाची रांगोळी हे या महोत्सवाचे एक प्रमुख आकर्षण होते. तसेच छायाचित्रकार गोपाळ बोधे यांच्या एरियल फोटोग्राफीचे आणि अच्युत पालव स्कुल ऑफ कॅलिग्राफीच्या महिलांचे चित्रप्रदर्शन हेदेखील एक आगळेवेगळे आकर्षण होते. सोबत विविध वस्तूंचे प्रदर्शन हा खरा सामान्य जनतेसाठी आकर्षणाचा भाग ठरला.



परिसरासोबत प्रेक्षकवर्ग बदलत जातो हे प्रकर्षाने जाणवले असले तरी ठाणे आणि मुलुंड मध्ये आम्हाला प्रेक्षकांचा काही प्रमाणात सारखाच प्रतिसाद लाभला. दोन्हींकडे कलेची चहेती गर्दी होती. कॅलिग्राफी या नव्या विषयाबद्दल फारशी जाण नसली तरी ती शिकून घेण्याची इच्छा होती. अगदी बच्चेकंपनीला देखील अक्षरांची अशी मोहक वळणे आकर्षित करत होती हे विशेष. यातूनच तर भविष्यातील सुंदर अक्षरे निर्माण होतील अशी शाश्वती दिसून येते. मुलुंडमधील असा उत्तम प्रतिसाद पाहून आणि त्यांच्या कॅलिग्राफी शिकण्याच्या इच्छेला पाहून अच्युत पालव सरांनी येत्या २ महिन्यांत एक चारदिवसीय कार्यशाळा मुलुंडमध्ये आयोजित करण्याचे या महोत्सवातच घोषित केले. मुलुंड महोत्सवाच्या आमच्या यशानंतर या कार्यशाळेतही आम्हाला उत्तम प्रतिसाद मिळेल अशी आशा करत मी संपूर्ण मुलुंडकरांचे या कला प्रदर्शनाला भेट दिल्याबद्दल आणि स्त्रीशक्तीला प्रोत्साहन दिल्याबद्दल आभार प्रकट करते. अशी संधी दिल्याबद्दल राहुल बाणावलींचे मनापासून आभार.या महोत्सवात पुढे वर्षानुवर्षे अशीच प्रगती होत राहील आणि मुलुंडकरांचा असाच मोलाचा वाटा असेल यात शंकाच नाही. तरी माझ्याकडून सर्वानाच खूप खूप शुभेच्छा.


Wednesday, March 15, 2017

माझे प्रथम चित्रप्रदर्शन... एक अविस्मरणीय अनुभव

८ मार्च २०१७, माझ्या आयुष्यातील एक अतिशय सुंदर दिवस...कधीही विसरता येणार नाही असा. तसा हा दिवस जगभरातील सर्वच महिलांसाठी एक विशेष दिवस असतो पण माझ्या जीवनाला एक नवी कलाटणी या दिवशी मिळाली ते अच्युत पालव स्कुल ऑफ कॅलिग्राफी तर्फे आयोजित केल्या गेलेल्या ' आदिशक्ती अक्षरशक्ती ' प्रदर्शनामुळे.२०१६ मध्ये या प्रदर्शनाच्या माध्यमातून भारतात प्रथमच कॅलिग्राफीचे असे फक्त मुलींचे काम 'पु ल देशपांडे अकॅडेमी, दादर' येथे प्रदर्शित केले गेले होते.कलारसिकांकडून त्या उपक्रमास खूप मोठा आणि चांगला प्रतिसाद मिळाला होता.या वर्षी या प्रदर्शनाचे हे दुसरे वर्ष. आणि माझ्या जीवनातील माझे पहिले प्रदर्शन...अक्षरांचे, रंगांचे,चित्रांचे आणि त्यासोबतच स्त्रियांमधल्या कलेचे, त्यांच्यातल्या एका अनोख्या शक्तीचे. जागतिक महिलादिनी सुरु झालेले हे प्रदर्शन पुढे ५ दिवस समस्त कलाप्रेमींसाठी ठाणे येथील 'टाऊन हॉल' मध्ये खुले झाले होते. आणि समस्त ठाणेकरांसोबतच इतरही सर्वांकडून खूप चांगला प्रतिसाद आम्हाला लाभला याबद्दल खरेच सर्व पाहुण्यांचे खूप खूप आभार. 

आम्ही एकूण २४ जणी...वेगवेगळ्या क्षेत्रांतल्या, वेगवेगळ्या वयातल्या  आणि वेगवेगळ्या ठिकाणी राहणाऱ्या, परंतु आम्हा सर्वाना एकत्र बांधणारा खरा धागा होता तो म्हणजे आमचे सर्वांचेच लाडके गुरु , अच्युत पालव सर आणि आमची आवडती शाळा, APSC.' आदिशक्ती अक्षरशक्ती ' प्रदर्शन या वर्षी देखील आयोजित होणार ही खात्री झाली आणि गेल्या २ महिन्यांपासून आम्ही सर्व मुलींनी आपापल्या परिने या प्रदर्शनाची तयारी सुरु केली. याची खरी सुरुवात झाली ती अक्षया ठोंबरेने आयोजित केलेल्या एक दिवसीय कार्यशाळेमुळे. अजूनही आठवते, त्या कार्यशाळेत आम्हाला घेऊन बसवून तुम्ही हेच करायला हवे असे कुणी सांगितले नाही तर तिथे विनायक सर आणि अक्षयाच्या मार्गदर्शनाखाली आम्ही स्वतःच स्वतःला शोधत गेलो. नवे काही करताना कित्येकींना इथेच आपल्यातील खऱ्या कलेचे स्वरूप आत्मसात झाले आणि मग पुढे काय? आपल्यातील खऱ्या खुबीची ओळख पटल्यावर त्या विशिष्ट पैलूवर अधिक मेहनत घेऊन त्याचा विकास करत पुढे चालणे हेच आमचे ध्येय बनले.सरांच्या मार्गदर्शनाखाली आम्ही दिवसेंदिवस घडत गेलो. मार्गदर्शनाचा स्रोत जरी एक असला तरी त्याच्या अंमलाखाली काम करणारी विविध बुद्धीची मने आणि वेगवेगळे हात होते.त्यामुळे प्रत्येकीचे काम एकमेकींपेक्षा खूप वेगळे होते. घरी काम करता करता आठवड्यातून एकदा एकत्र येऊन सरांसोबत बसायचो. त्यातील चुका समजून घेऊन पुन्हा नव्याने काम सुरु करायचे असा हा आमचा प्रदर्शनापूर्वीचा प्रवासच आमच्या आजच्या यशाला कारणीभूत ठरला असेल, असेच मी आज म्हणेन. हे प्रदर्शन जरी ५ दिवसांचे असले तरी त्यामागे बऱ्याच दिवसांची मेहनत होती... अगदी महिने, वर्षांची तपश्चर्या होती. प्रदर्शनात सादर झालेली चित्रे जरी मोजकी असली तरी त्यामागे केलेला सराव आणि केलेली कामे मात्र अगणित होती.पण दगडाला घाव घातल्याशिवाय सुंदर शिल्प जन्म घेत नाही असे म्हणतात ते खोटे नाही. 

२ महिन्यांच्या या सुंदर प्रवासानंतर अखेर ८ मार्च रोजी आम्ही सर्व टाऊन हॉल मधील गॅलरीत उभे होतो...आपल्या कलाकृतीसोबत. एक प्रशस्त आणि मोकळी जागा, बघता क्षणीच आम्हाला खूप आवडली. हे प्रदर्शन म्हणजे फक्त आमच्या  चित्रांचेच नव्हते तर ते आमच्यातील समजूतदारीचे, एकमेकींसोबत असलेल्या एकीचे देखील होते.असे म्हणतात जिथे २ बायका एकत्र आल्या तिथे वाद हे होतीलच पण आम्ही या प्रदर्शनात हे महिलांबद्दलचे ब्रीदवाक्य खोटे करून दाखवले. या प्रदर्शनातून आम्हांला बरेच काही शिकता आले. आजपर्यंत गॅलेरीत लावलेली कितीतरी चित्रे पाहिली होती पण ती भिंतीवर कशाप्रकारे दाखवायची किंवा कशी मांडणी करावी हा विचार क्वचितच कधी मनात आला असेल. ते सर्व आज प्रत्यक्ष अनुभवले. हूक, दोरी,चौकट,रचना यांचे प्रत्येक चित्रप्रदर्शनामागे काय स्थान असते ते आज खऱ्या अर्थाने कळले. शेवटी आपली चित्रे समोर भिंतीवर लावलेली पाहिली आणि नकळत स्वतःचाच अभिमान वाटू लागला. माझी ६ फूट x ४ फूट आकाराची कलाकृती प्रवेशद्वारापाशी स्वागतार्थ स्थानापन्न झाली तो क्षण तर माझ्यासाठी लाख मोलाचा होता. इतक्या दिवसांची त्या मागची मेहनत आता त्या आनंदासमोर फार फिकी वाटत होती. ते एक वेगळेच समाधान होते, शब्दांत न व्यक्त करता येणारे. 

संध्याकाळी ५.३० वाजता वेलिंगकर इन्स्टिट्यूट ऑफ मॅनेजमेंट रिसर्च अँड डेव्हलपमेंटच्या प्रमुख CSR गीता कॅस्टेलिनो आणि तन्वी हर्बल प्रॉडक्ट्सच्या प्रमुख संचालिका मेधा मेहेंदळे यांच्या हस्ते 'आदिशक्ती अक्षरशक्ती ' या प्रदर्शनाचे उदघाटन  करण्यात आले. उदघाटनप्रसंगी आपापल्या क्षेत्रात उच्च पदावर असलेल्या या दोन्ही स्त्री व्यक्तिमत्वांनी आम्हा सर्वांनाच मोलाचे मार्गदर्शन केले आणि त्या सोबतच शाबासकीची थाप पाठीवर देताना प्रोत्साहनाची अमूल्य भेटही दिली. अच्युत सर या प्रसंगी काही बोलले नाहीत तरी त्यांचा आनंदी चेहरा बरेच काही बोलत होता आणि तेच आमच्या मेहनतीचे एक फळ होते. APSC च्या विद्यार्थिनींच्या मनोगतातून APSC चे एक चांगले,पोषक आणि प्रसन्न वातावरणातील चित्र समस्त उपस्थितांसमोर उभे राहिले. प्रत्येकाच्या चित्राची अगदी जवळून केलेली वाहवा ही आमच्यासाठी मान्यवरांकडून मिळालेली एक प्रोत्साहनपर अमूल्य देणंच आहे. उदघाटनाचा सर्वात शेवटचा पण महत्त्वाचा  कार्यक्रम म्हणजे आमच्यातल्या सर्वात छोट्या आदिशक्तीचे प्रात्यक्षिक. अवघ्या १३ वर्षांच्या अदितीने बघता बघता मोठ्या कोऱ्या कागदावर शाईमिश्रित कुंचल्याने अल्प कालावधीत प्रेक्षकांसमोर जी काही अक्षरांची करामत दाखवली ती खरेच स्तुतीयोग्य होती. आणि या अक्षरांपासूनच आमचे हे चित्रप्रदर्शन ५ दिवसांसाठी सर्वांसाठी खुले झाले. 


मी आधी म्हटल्याप्रमाणे आम्ही सर्वच जणी या प्रदर्शनातून खूप काही शिकलो. आज प्रथमच समाजातील विविध थरांतील लोकांशी आमचा अगदी जवळचा संबंध आला आणि त्यातूनच नवे संवाद सुरु झाले. व्यक्ती तितक्या विविध त्यांच्या स्वभावरचना आज जवळून अनुभवल्या. प्रत्येकाची आवड-निवड अगदी वेगवेगळी. कोणाला रुपालीचा ओम भारावून टाकत होता तर कोणी अदितीच्या बुद्धदर्शनाने प्रसन्न होत होता. काही जणांना सुखदा आणि माधुरीचे मग्स व बुकमार्क्स हवेहवेसे वाटत होते तर काही जणींना दीपाचे दुपट्टे आणि मनिषाचे कुर्ते. कित्येक जण सोनलच्या आलाच्या कलेने मंत्रमुग्ध होत तर कित्येकजण शारदाच्या वॉटर कलरच्या आर्टने स्तब्ध होत. काहींना गार्गीच्या फोटोग्राफीतून शिवाचे दर्शन घडे तर काहींना प्राजक्ताच्या गणपतीत देवपण दिसे. काहींना पत्रिकाची 'ए ' पासून निर्मिलेली कलाकृती विस्मयकारी वाटे तर काहींना अमृताची केशरचना मनाला वेड लावी. काहींना दिप्तीच्या कलाकृतींनी नटलेले टीशर्ट आवडले तर काहींना प्रतिमाच्या वर्तमानपत्रापासून बनवलेल्या उपयुक्त वस्तुंनी भूरळ पाडली. काहींना रुपालीच्या नृत्यांगनांसोबत सेल्फी काढायचे होते तर काहींना स्नेहलच्या अक्षरमुर्त सुंदरीसोबत. काहींना अक्षयाची चित्रे कलेचा एक महान ठेवा वाटत होती तर कित्येकांना श्रद्धाच्या कलेमध्ये एक उत्तम कलाकार दिसत होता. कोणाला निरूची देवनागरीसोबत केलेली कलाकुसरी आवडली तर कोणाला हिरलची गुजराती कवितेतील राधा. केतकीच्या श्लोकांनी घर कसे पवित्र आणि प्रसन्न होईल याचा अंदाज कित्येकजण तिथेच घेत असताना दिसले.  आवडीनिवडी वेगळ्या तशाच त्यांच्या प्रतिक्रिया आणि प्रोत्साहन देण्याची तऱ्हा वेगळ्या. त्यांच्याशी बोलताना कुठेतरी स्वतःला आणखी खोल शोधत गेलो. आणि निश्चितच यातून बरेच काही शिकत असताना उदयाला या सर्व अनुभवांचा कुठेतरी उपयोग होईलच यात शंकाच नाही. 

अक्षरचित्रांसोबतच या प्रदर्शनाचे आणखी एक वैशिष्ट्य होते ते म्हणजे प्रत्येक दिवशी संध्याकाळी होणारे प्रात्यक्षिक. अदितीचे प्रथम दिवशीचे प्रात्यक्षिक तर उत्तम होतेच पण त्या सोबतच दुसऱ्या दिवशी झालेले हिरलचे गुजराती वर्णांचे रचनात्मक प्रात्यक्षिकही प्रेक्षकांना खूप आवडले. गुजराती लिपीत आपले नाव लिहून घेण्यासाठी प्रत्येकजण उत्सुक होता. त्यानंतर मनिषा आणि प्राजक्ताच्या प्रात्यक्षिकांमध्ये अवघ्या काही मिनिटांतच साडी किंवा बॅग रंगानी सुशोभित करण्याचे कसब अगदी उत्कृष्टरित्या सर्वांसमोर सादर झाले. माझ्या प्रात्यक्षिकांमध्ये माझी खुबी बनलेले स्ट्रोक्स वापरून मी माझ्या नृत्यांगना आणि चिमण्या कागदावर अचूक उतरवल्या. रुपाली आणि सुखदाचे प्रात्यक्षिक म्हणजे तर चित्रकला शिकणाऱ्यांसाठी एक अनोखी मेजवानीच होती... रंगाना कागदावर आणताना त्यांनी वापरलेले विविध तंत्र त्यांनी आज सर्वांसमोर सादर केले. सुतळी , कंगवा ,स्पंज अशा वस्तूंच्या साहाय्याने कागदावर रंगांची काय जादू पाहायला मिळू शकेल ते आज प्रत्यक्ष पाहिले. या सर्वापेक्षाही मोठे आणि या प्रदर्शनाचे खास आकर्षण असलेले मेगा प्रात्यक्षिक होळीनिमित्त सर्वांसमोर सादर झाले. २२ मुलींनी एकत्र येऊन एकाच वेळी २० फूट लांब कोरा पेपर अवघ्या १५ मिनिटांत रंगीबेरंगी केला. हे करत असताना प्रत्येकीने आपली खुबी वापरून सुंदर काम केले.अधून मधून प्रेक्षकांतून येणाऱ्या गायिका, कवयित्री आणि नृत्यांगनांनाही आपली कला सादर करण्याची संधी दिली गेली आणि या संधीचे सोने करत त्यांनीही प्रेक्षकांचे चांगलेच मनोरंजन केले. या प्रात्यक्षिकांची आणि प्रदर्शनाची सांगता झाली ती आमचे महागुरू अच्युत पालव यांच्या प्रात्यक्षिकाने - 'झिंगाट होळी '. 

हा ५ दिवसांचा सुंदर उपक्रम खूप काही शिकवून गेला. असे काही आयोजन करत असताना कोणत्या अडचणी येऊ शकतात तेही या पहिल्याच प्रदर्शनात मी अनुभवले.आणि अशा प्रसंगी वेळेचे भान ठेवून कसे वागले पाहिजे याचे थोडेसे का होईना पण बाळकडू मिळाले.मीडियाचा अनुभव माझ्यासाठी नवीनच होता पण तोही खूप काही शिकवून गेला. कार्यक्रम सुरु होण्यापूर्वी केलेली तयारी जशी महत्त्वाची तशीच कार्यक्रम संपल्यानंतर ती जागा पूर्ववत सुपूर्द करण्याची जबाबदारी देखील महत्त्वाची - हा एक खूप मोठा आणि उपयुक्त असा गुरुमंत्र मिळाला जो नेहमीच आणि प्रत्येकासाठीच खूप महत्त्वाचा आहे. या प्रदर्शनादरम्यान एक गोष्ट प्रामुख्याने माझ्या लक्षात आली ती म्हणजे लोकांना कॅलिग्राफीबद्दल ओढ आहे पण ती शिकावी कशी आणि याचा उपयोग काय या प्रश्नांमुळे माणूस तिथेच घुटमळत राहतो. पण या प्रदर्शनात अशा अनेक इच्छुकांना या नव्या विषयाबद्दल खूप छान मार्गदर्शन तर मिळाले आहेच पण त्यासोबतच कॅलिग्राफीच्या माध्यमातून एक नवी दिशा मिळेल. या प्रदर्शनातून उद्याच्या भविष्यात होणाऱ्या उलाढालींसाठी आम्हाला प्रोत्साहन तर मिळालेच पण अनेक छोट्या मोठ्या चुकांतून खूप काही शिकायला देखील मिळाले... माझ्यासाठी हेच फार फार महत्त्वाचे. आयुष्यात असा एक अनुभव हवा होता, तो मिळाला. आता यातून शिकून पुढे चालायचे. APSC आणि अच्युत सरांचे तर अशी संधी दिल्याबद्दल आभार आहेतच पण त्यासोबतच विशेष आभार मानावेसे वाटतात ते म्हणजे ठाणे म्युनिसिपालिटी कॉर्पोरेशनचे, इतकी सुंदर जागा आम्हाला दिल्याबद्दल. तसेच येथे आलेल्या सर्व मान्यवरांना आणि रसिकप्रेक्षकांना खऱ्या मनाने धन्यवाद म्हणावेसे वाटते. तुम्हा सर्वांच्या सहकार्याने आणि आशीर्वादाने 'आदिशक्ती अक्षरशक्ती ' अशीच प्रत्येक वर्षी वर्धत राहो ही एक आशा.  


- रुपाली ठोंबरे.

Blogs I follow :