कधी नव्हे ते आज पुन्हा एकदा...

कधी कधी जीवनात आलेल्या एखादया संकटामुळे माणूस अतिशय निराश होतो,निरस होतो,जीवनातील प्रत्येक गोष्टीतून त्याचे मन उठून जाते. अशा वेळी सर्वात जास्त राग येतो तो नशिबाचा आणि देवाचा. याच रागातून अगदी रोज करत असलेली गोष्टही तेव्हा करावीशी वाटत नाही. सर्वांपासून दूर जाऊ पाहतो. पण त्याने काहीही साध्य होत नाही. पण मग कधीतरी स्वतःसच केलेली चूक उमगते. उगाच केलेला राग अचानक विरघळतो. गोष्ट-आस्तिक नास्तिकतेची नाही पण सकारात्मक आणि शांत वातावरणात वेळ घालवण्याची आहे. जी निश्चितच कित्येकांना मंदिरात त्या अदृश्य शक्तीसमोर मिळते जिच्यावर ठेवलेला विश्वास एक प्रकारचे आंतरिक बळ देते सर्व संकटांवर मात करण्यासाठी.

   कधी नव्हे ते आज पुन्हा एकदा

   ती मंदिरात आली होती 

   कधीकाळी नास्तिक झालेली ती 

   आज आस्तिकतेच्या वाटेवर होती 

   इतक्या दिवसांतून आज प्रथमच 

   मंदिराचा सोन्याचा कळस तिने निरखून पाहिला 

   जणू तो टाचा उंचावून तिचीच वाट पाहत होता 

   इतक्या दिवसांतून आज प्रथमच 

   अभंगांचे स्वर तिच्या हृदयाशी थेट भिडले होते 

   एरव्ही तेही कानांपाशी येऊन दुर्लक्षित असायचे 

   आज मात्र तिने त्या परिचित हाकेला साद दिली 

   आणि कधी नव्हे ते आज पुन्हा एकदा

   या मंदिराच्या दगडी पायऱ्या ती चढत होती 

   प्रत्येक पायरीवर जुन्या आठवणी भेटत होत्या 

   चिघळलेल्या जखमा अचानकच भरल्या जात होत्या 

   कधीतरी आलेल्या अहंकाराची खपली आज दूर होती 

   अनुभवांमुळे आलेल्या अविश्वासाचा पदर दूर सारून 

   आशेने आज पुन्हा एकदा ती या मंदिरात आली होती

   दाराशी स्वागत करत होती तीच रांगोळी

   जणू समईची तीच वात अजून तेवत होती 

   पूर्वी वाहिलेली तीच फुले अजून दरवळत होती

   घंटेचा घुमणारा नाद अनोळखी वाटला नाही

   गाभाऱ्यातला देव पण आपलाच वाटत होता 

   खरेतर इतके घडून देखील तिच्या मनातला 

   भक्तीचा झरा अजूनही पूर्ण आटला नव्हता

   त्या तेजस्वी मुखावर ती स्वानंद शोधत होती 

   आशीर्वादासाठी धरलेली झोळी भरून घेत होती

   दोन्ही अंजली एकत्र आणून ती नतमस्तक होती 

   आशीर्वादाचे फूल मस्तकावर झेलून घेण्यासाठी

   प्रसन्न रागरंगात मनावर शांततेचे आता राज्य होते 

   सुखाच्या शोधात अंतरंग इथेच येऊन थांबले होते  

   स्वतःला शोधत कितीतरी वेळ आज ती मंदिरात होती 

   कधी नव्हे ते आज पुन्हा एकदा

   ती मंदिरात आली होती 

   कधीकाळी नास्तिक झालेली ती 

   आज आस्तिकतेच्या वाटेवर होती

              - रुपाली ठोंबरे.