आपले प्रेम समोर उभे असूनही ते व्यक्त न करता येणार्या एका प्रेयसीची निरागस कथा
तव नयन दर्पणी पहाते रे मी मला |
पाहताना मी तुला ||
स्पर्शता प्रेमभरी नजर तुझी,ती अबोल भाषा |
नकळता थरथरली ओठांची रेषा ||
श्वास थांबले क्षणभर माझे ,पाहिले तुला जेव्हा |
भान न उरले माझेच मला तेव्हा ||
उघड-मिटणारी नयनांची दले,संवाद असा अपुला |
समजुन घेई तू मला नि मीही अचूक तुला ||
तू सामोरी माझ्या तरी का मैलांचा दुरावा |
विरह नको आता तरी माझाच तू असावा ||
वाटते हळूवार शिरावे मिठीत मी तुझिया |
प्रेमगीत सहज म्हणावे कानी मी तुझिया ||
चूक अघटित घडता काही काय सांगू मी जगाला |
उमगताच ही भीती सावरावे मी मलाच स्वत:ला ||
-रुपाली ठोंबरे
wow. khoop sunder ahe, ekdam emotional :)
ReplyDeletechhan..shabdrachna ekdum sahaj ani sundar..
ReplyDelete